Blog

En relación con la entrada anterior me he acordado de esta canción.

La casa de muñecas

Πες μου όνειρα γλυκά
Ελευθερία Αρβανιτάκη

Βρισκόμουνα σ’ ένα κελίόπου όλα τα `χα χτίσειτις πόρτες, τα παράθυρατο στρογγυλό φεγγίτη.
Κι έβλεπα πως ζωγράφισαπάνω σ’ ένα χαρτόνιένα σπιτάκι παιδικόμ’ ένα μικρό μπαλκόνι.
Τις νύχτες δεν κοιμάμαιΞυπνάω και φοβάμαιΠες μου όνειρα γλυκά.
Με το μολύβι χτύπαγακλαίγοντας να μ’ ανοίξουντην πόρτα τη ζωγραφιστήέξω να μη μ’ αφήσουν.
Ώσπου η πόρτα σκίστηκεκαι είδα από μια τρυπούλαμια ίδια μικροσκοπικήχτισμένη καμαρούλα.
Τις νύχτες δεν κοιμάμαιΞυπνάω και φοβάμαιΠες μου όνειρα γλυκά.

Cuéntame dulces sueños
Eleftheria Arvanitaki

Estaba en una celdaDonde todo había sido construido por miLas puertas, las ventanas,El tragaluz redondo
Y vi como yo dibujabaen una caja de cartónuna casa de juguetecon un pequeño balcón
Por las noches no duermoMe despierto con miedoCuéntame dulces cuentos
Golpeaba con mi lápizllorando para que abrieran la puerta,la dibujada en el cartón,y que no me dejaran fuera
Hasta que la puerta se rompióY a través del agujero vila misma y también minúsculahabitación.